Dinsdagavond. Veel te vroeg met de trein aangekomen op de luchthaven. Maar liever daar wat rondlopen dan vast te staan in de file of een parkeerplekje trachten te zoeken tussen de massa auto’s van wie de eigenaars op een ver strand liggen te verbranden. Rustig een hapje eten, rustig door de controle, rustig te horen krijgen dat een iPad ook niet in de rugzak mag en iets minder rustig heel de boel weer opnieuw laten scannen om dan toch goedgekeurd te worden. De security dame is wel erg vriendelijk, waar ik haar ook voor bedank.
Rustig een hele tijd wachten aan de gate waar ik ook veel te vroeg aangekomen ben, dan rustig achteraan in het vliegtuig gaan zitten waar geheel toevallig een knappe jongedame met zwartgeverfde lokken naast me komt zitten. Haar boek is in het Pools of Tsjechs of iets anders dat ik alleszins niet versta. Ik lees niets, daar word ik toch maar misselijk van wanneer het vliegtuig met een razende vaart de lucht ingaat en anderhalf uur later een tikje minder rustig wiel zet op Oostenrijkse bodem. Bagage vlot aangekomen, vlot een taxi nemen die al even vlot los over de 30 euro gaat. Terwijl ik naar buiten kijk en Wenen een mooie stad begin te vinden waar ik later die avond nog wel even door zou willen wandelen, draait de taxi de straat van het hotel in en rijdt tussen een erehaag van straatmadeliefjes die vrolijk wenkend mijn plannen voor de avondwandeling weer veilig opbergen. De avond is van hen en ik moet gaan slapen.
Nee. Niet op die manier. Echt slapen.
Woensdagmorgen, het sneeuwt heel erg en de drie centimeter die mijn telefoon een paar dagen geleden had voorspeld, die ligt er ook effectief. Veel te vroeg op de conferentie aangekomen, een hapje gegeten en dan klaar voor een hele dag sessies. Het middageten is ook beter dan verwacht. Wienerschnitzel. En laat dat geen grap zijn. Dan krijg ik een e-mail om te zeggen dat ik twee USB devices moet gaan ophalen voor de workshops van vrijdag. Terwijl ik daar sta en te horen krijg dat er maar één USB stick beschikbaar is omdat de tweede nog niet klaar is wegens de vele last-minute verschuivingen in het programma, zie ik een bokaal waarin je je business card mag stoppen om deel te nemen aan een loterij. Er zijn drie Raspberry Pi’s te winnen. Ik doe niet mee aan loterijen. Ik win zoiets nooit. Tenzij die keren dat je vooral creatief moet zijn, dan durf ik al wel – eens – iets te winnen. En ik heb trouwens helemaal geen business card. En net dat maakt het uitdagend om toch mee te doen. Dus kribbel ik op een papiertje mijn gegevens, zet er eigenhandig het logo op, scheur het ter grootte van een visitekaartje en gooi dat in de bokaal. Het arme slappe stukje verdwijnt tussen al die stevige stukken kwaliteitspapier. Die vind je nooit meer terug.
Er werd me gezegd dat een conferentiedag succesvol is wanneer je twee sessies hebt die echt interessant zijn, twee die redelijk interessant zijn en de rest ronduit slecht zijn. Deze conferentiedag was succesvol. Vooral de laatste sessie, met de zeer interessante inhoud en getiteld HTML5 Front-End Applications with a Java EE Back End wordt vreselijk op het moment dat ze na tien minuten vooral Netbeans propaganda wordt. En bovendien moest ik dringend een sanitaire stop inlassen.
Op zo’n conferentie kun je netwerken. Anderen leren veel mensen kennen.
Leaving #confess_2013 for @bedcon in Berlin right now. I had a great time in Vienna. Confess is a great event. Met so many great people.
— Michael Plöd (@bitboss) April 3, 2013
Ik niet. Niet sociaal genoeg, waarschijnlijk. Mijn teller staat op twee, waarvan de helft ervan toch doordat ik zelf iemand heb aangesproken. Wanneer na de laatste sessie en na de sanitaire stop nog een drankje in de vorm van bier van’t vat wordt aangeboden, bedank ik vriendelijk wegens geen bierliefhebber. In plaats van netwerken met wat random Oostenrijkers, keer ik terug naar het hotel. Een volle zes minuten later krijg ik op de hotelkamer een e-mail binnen. “Conngratulations! You are the second winner of our Raspberry Pi – Raffle!”. En voor ik “Please collect your prize at the Info Desk” kan lezen, sta ik terug in de conferentiehal, waar ik vrolijk de printplaat in ontvangst neem.
The Second of our happy winners: congratulations, Bert van Dooren! #confess_2013 pic.twitter.com/0kCxHIh79o
— con-fess.com (@con_fess) April 3, 2013
Haha, echt geweldig! Vooral dan dat ge hebt gewonnen op die manier. Altijd al geweten dat gij ver kunt komen met uw creatieve ideeën 😀
Lof joe! XXXXX