Is er genoeg vreugde?

Veel wind. Gure regen slaat tegen alle ramen van het huis. En op de auto. Donker, nat en koud. Dat komt nog wel meer voor in deze periode van het jaar. Negatief zijn, ook dat komt wel voor. Vanmorgen bedacht ik me nog dat het tegenwoordig triestig is op Twitter en Facebook. Zoveel negatieve gedachten, nare ervaringen, zware ergernissen overspoelen het platform. Enkel om te klagen en te zagen komen mensen iets “twitteren”. Of hun facebook status veranderen. Of beide.

Het toeval wil dat ik net vandaag een berichtje in mijn mailbox vind:

Gaat alles een beetje goed met je? Deze banale doch essentiële vraag omdat je regelmatig – wat zeg ik : razend regelmatig! – uiting geeft aan tal van ergernissen over de kleine klotedingskes des levens

Het valt op! Wel ja, dan schort er toch wel iets. Ook ik doe vrolijk mee aan het negatief gedoe over domme dingen waar ik me aan erger omdat ik eigenlijk helemaal niks heb om mij zorgen over te maken. Hoewel alles zo goed gaat, klaag ik toch steen en been en dat terwijl ik eigenlijk dankbaar moet zijn om alles. Foei ik!

Om mij te verontschuldigen aan de hele wereld en om mijn boetedoening kracht bij te zetten van al mijn negativiteit, wilde ik mijn volledige twitterpagina hierheen kopiëren en vergiffenis vragen voor elke uitspraak die ik schandelijk heb gemaakt.

Het begon goed: klagen over de traagheid van Pixum zodat ik mijn foto’s niet kon uploaden. Ochareme. Sla die laptop gewoon dicht en probeer toch de volgende dag opnieuw. Waar maak ik mij eigenlijk druk om?
Een ambtenaar die supertraag op haar dooie gemakje mij tegen haar zin verder probeert te helpen en dat terwijl ikzelf ontslagen werd na enorme inzet en massa’s overuren wegens valse leugens die hun eigen leven zijn gaan leiden en terwijl het management niet eens het lef had om dat in mijn gezicht te zeggen. Maar ach, ik was nog ruim op tijd op mijn huidig werk dus waar maak ik mij zorgen over?
Over hoe ik nu opnieuw facebook applicaties kan blokkeren terwijl dat een hele tijd niet meer mogelijk was… oh nee wacht, da’s eigenlijk positief.
Google Wave invites? Nee, da’s ook positief dat ik die kan uitdelen (zelfs 12 op dit moment).
Dat ik een peer eet… nee da’s ook niet negatief, dat zijn vitamientjes… ehm…

Dat de sfeer bij de Sint in Turnhout goed zal zijn, dat ik uitgekozen was om als eerste een nieuwe functionaliteit uit te testen, dat ik alweer lekker aan het ijs zat… allemaal positief. Ok, afgewisseld met negatieve zaken zoals een vlieg die mij ambeteert of de fillm van Harry Potter & the Halfblood Prince die eigenlijk een beetje tegenviel…

Eigenlijk twitter ik meer blij en gelukkig dan klagerlijk geïrriteerd. Dus eigenlijk kan ik mezelf niet als voorbeeld geven. Scheelt ook weer in boetedoening en nutteloze informatie op deze website. Maar ik weet zo nog een zeer negatieve collega-twitteraar zitten die ook alleen maar kan klagen over onbelangrijke dingen des levens die misgaan (#fail) dus ik zal hem even aan de schandpaal nagelen en vertellen waar hij over durft te klagen terwijl hij eigenlijk ook gelukkig moet zijn dat het dat maar is waar hij over te klagen heeft.

Hmm nee wacht… Ook hij wisselt negatieve banaligheden met veel meer positieve noten en dat terwijl ik toch echt zeker was dat hij heel negatief berichtgeeft.

En dan kwam die conclusie die insloeg, echt insloeg. Het ligt niet aan hem! Het ligt aan mij! Uit alle berichtjes, vrolijke en klagende, onthoud ik alleen de negatieve die vervolgens hun eigen leven beginnen te leiden en mijn helder zicht vertroubeld!

Wow. Ik ben negatief. Niet in mijn berichtgeving, maar in mijn denken.

Bedenkelijk bekijk ik dat in mijn inbox zittend bericht weer. Ook de schrijver ervan denkt zo. De hele mensheid is zo! Klagen ja, dat kunnen ze. Alleen het negatieve onthouden ze. In plaats van ons op te trekken aan alle positieve noten die her en der worden losgelaten, blijven we plakken aan de negatieve gedachten en geven we die veel meer aandacht dan dat ze verdienen.

Foei mensheid! Wees positief! De zon schijnt! Denk aan de positieve dingen, voor elke negatieve tweet zijn er zeker drie positieve! Waarom heeft dat negatieve meer gewicht dan al die positieve samen?

Mijn antwoord is dus simpel.

Oh ja, het gaat goed met mij. Het ligt aan onze ingesteldheid. Daarom zeg ik u: verman uzelf, zoals ik u voordoe. Onthou het positieve en zie het negatieve als opportuniteit om nog positiever te worden. Trek u daaraan op! Voor elke irritante banaligheid zijn er hopen vreugdevolle positievigheden! Kijk door de donkerte der wolken en zie hoe het licht daarboven schijnt! Dat heb ik geleerd dankzij jouw bemoedigend bericht dat eigenlijk gebaseerd was op een verkeerde filtering. Waarvoor dank!

En als u mij nu wil excuseren, ik ga me verder zorgen maken over het feit dat zaterdag de aankomst van de Sint in Turnhout totaal lijkt uitgeregend te worden…